| aaa4 |
| Majtek |
|
| |
| Dołączył: 31 Lip 2017 |
| Posty: 4 |
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
|
|
 |
|
 |
|
-Och! - westchnal Fenoglio. - Jak ja znam to spojrzenie od moich wnukow! No, dobrze. Pomogl jej wgramolic sie na gorne lozko, podlozyl jej pod glowe sweter Mo i naciagnal koc pod sama brode.
-Opowiem ci to tak, jak jest zapisane w Atramentowym sercu - powiedzial cicho. - Znam ten fragment prawie na pamiec, bylem z niego bardzo dumny... - Odchrzaknal, po czym w ciemna noc poplynely slowa: -Ale byt ktos, kogo ludzie bali sie jeszcze bardziej niz podwladnych Capricorna. Nazywano go Cieniem. Pojawial sie tylko na wezwanie samego Capricorna. Raz byl 353
czerwony jak ogien, innym razem szary jak popiol, w ktory ogien obraca wszystko, co strawi. Jak plomien strzela z polana, tak on wytry-skiwal z ziemi. Niosl smierc jego dotyk, a nawet jego oddech. Wyrastal pod stopami swojego pana, bezszelestny i bez twarzy, weszac jak pies, ktory chwycil trop, i czekal, aby pan wskazal mu ofiare.
Fenoglio potarl czolo i spojrzal w okno. Milczal dlugo, zanim znow zaczal mowic, jakby z trudem przypominal sobie slowa napisane tak dawno temu.
-Mowiono - podjal wreszcie -ze Capricorn kazal go stworzyc z popiolow swoich ofiar. Zaprzagl do tego dziela jakies gnomy czy skrzaty, bo one doskonale znaja sie na wszystkim, co pochodzi z plomienia i dymu. Ale nikt nie byl niczego pewny, bo powiadano, ze Capricorn kazal zgladzic tych, ktorzy go powolali do zycia. Wszyscy wiedzieli tylko jedno: Cien byl niesmiertelny i niezniszczalny i nie znal litosci tak jak jego pan. Fenoglio umilkl. A Meggie z bijacym sercem spogladala w noc.
-Tak, Meggie - rzekl cicho Fenoglio. - Mysle, ze masz Ca-pricornowi sprowadzic Cien. I niech nas Bog ma w swojej opiece, jesli ci sie to uda. Jest wiele potworow na tym swiecie, ale wiekszosc z nich ma ludzka postac i wszystkie sa smiertelne. Nie chcialbym byc winien tego, by w przyszlosci lek i przerazenie sial na tym swiecie potwor niesmiertelny. Twoj ojciec mial pewien pomysl, z ktorym przyszedl do mnie, opowiadalem ci o tym, byc moze to nasza ostatnia szansa, ale jeszcze nie wiem, czy i jak to zadziala. Musze sie nad tym zastanowic, nie mamy zbyt wiele czasu, a ty powinnas sie teraz przespac. Co mowilas? Ze to wszystko ma sie odbyc juz pojutrze? Meggie skinela glowa.
-Jak tylko sie sciemni! - szepnela. Fenoglio zmeczonym ruchem przejechal dlonia po twarzy.
-Nie powinnas sie martwic z powodu tej kobiety - powiedzial. |
|
